popielata linia pozioma

nowydzialrodzicW pracy z dzieckiem z autyzmem należy przede wszystkim pamiętać o pracy nad kontaktem wzrokowym oraz o zbudowaniu systemu motywacyjnego. Rozpoczynając terapię musimy mieć świadomość, że nasze dzieci potrzebują dobrego zorganizowania, określonego porządku w nauce. Niejeden z nas korzysta z kalendarza, aby organizować swoją pracę, swój czas i nie zgubić się w codziennych obowiązkach. Dlatego też wykorzystujemy ten sposób uporządkowania rzeczywistości, aby nasze dziecko czuło się bezpiecznie w przewidywalnym planie zajęć. Do pracy wykorzystujemy zwykły segregator (np. formatu A5), do którego wkładamy koszulki z kolorowymi kartkami. W segregatorze na każdej stronie umieszczamy jeden symbol (np. figurę geometryczną przyczepioną na samoprzylepny rzep). To będzie plan naszego dziecka. Zadaniem dziecka jest dopasować symbol do identycznego znajdującego się na pudełku/koszyczku. Po dopasowaniu dziecko przynosi dane pudełko/koszyczek, wyjmuje zadanie znajdujące się w nim, a po zakończeniu zadania, chowa materiały i odkłada pudełko/koszyczek na miejsce, po czym wraca do planu i odczepia kolejny symbol.


Wśród pierwszych zadań (w pudełkach, koszyczkach) powinny się znaleźć:

  1. dopasowywanie takich samych przedmiotów (kładziemy przed dzieckiem minimum 3 różne przedmioty, wręczamy dziecku jeden do pary i mówimy "dopasuj")
  2. dopasowywanie takich samych obrazków (ćwiczymy podobnie, jak wyżej),
  3. sortowanie elementów według kolorów (kładziemy przed dzieckiem kartki/pudełka w trzech kolorach, na każdą z nich kładziemy po jednym elemencie komentując "tu są czerwone, tu żółte, tu niebieskie", po czym wręczamy dziecku po jednym przedmiocie mówiąc "dopasuj"),
  4. naśladowanie prostych ruchów z wykorzystaniem polecenia "zrób tak" (np. klaskanie, tupanie, podnoszenie rąk do góry, pokazywanie głowy, brzucha, nosa),
  5. rozpoznawanie nazw przedmiotów (kładziemy przed dzieckiem minimum trzy przedmioty, wyciągamy rękę i mówimy, np. "but"; zadaniem dziecka jest podać nam but; jeśli trzeba, to pomagamy dziecku podać nam but),
  6. nazywanie przedmiotów na widok (pokazujemy dziecku jeden przedmiot, np. miś, zadaniem dziecka jest nazwać przedmiot, możemy podpowiedzieć "miś" i schować zabawkę za siebie, aby zaraz znów ją pokazać dziecku i oczekiwać, aby samo nazwało przedmiot),
  7. imitowanie głosek, sylab (mówimy, np. "powiedz a", "powiedz me"; wykorzystujemy przede wszystkim te dźwięki, które wiemy, że dziecko jest w stanie wypowiedzieć, aby zrozumiało zasadę naśladowania oraz dźwięki bliskie dziecku, np. odgłosy zwierząt),
  8. komunikacja (sytuacyjnie uczymy dziecko machania i mówienia "pa-pa" na do widzenia, podawania ręki na "dzień dobry", przybijania piątki, gdy jest "super" zrobione zadanie, wyciągnięcia ręki, gdy dziecko chce powiedzieć "daj"),
  9. wskazywanie obrazków w książeczkach (możemy wykorzystać ulubione książeczki dziecka i prosimy, np. "pokaż dom" i możemy naprowadzać palec dziecka na właściwy obrazek),
  10. zabawa ciastoliną (wykonujemy ruchy, np. robienie wałka, kuli, placka, odrywanie kawałków, wciskanie palca z wykorzystaniem polecenia "zrób tak"),
  11. rysowanie po śladzie (wykorzystujemy dowolne wykropkowane kształty lub linie ciągłe oraz z początku gruby pisak; zwracamy uwagę, aby dziecko prawidłowo trzymało pisak),
  12. rysowanie według wzoru (pokazujemy dziecku na kartce wzór linii pionowej i mówimy "zrób tak", potem linie poziome, kropki, fale itp.),
  13. nawlekanie dużych korali na sznurek,
  14. zabawa naprzemienna (możemy tu wykorzystać rzucanie i łapanie piłki, pchanie do siebie auta, naprzemienne dmuchanie baniek, czy też grę w kręgle; uczymy, że raz gram "ja" – czyli dziecko, a raz grasz "ty"- czyli rodzic jednocześnie wskazując palcem dziecka odpowiednią osobę),
  15. samoobsługa (w zależności od umiejętności dziecka udzielamy w ubieraniu, rozbieraniu, myciu, jedzeniu tylko tyle pomocy, ile jest to niezbędne; pamiętamy, że pomaganie to NIE wyręczanie; zawsze dajmy tę chwilę dziecku, a może dziś zrobi to samodzielnie).

Opracowała: Dominika Brożek